Clayton Kershaw, de meest ondergewaardeerde sterpitcher van dit moment?

Daar zat hij dan. De handen in elkaar gevouwen, de knieën licht gebogen en zijn hoofd richting aarde gebogen. Als er één moment in het leven van Clayton Kershaw was waarop hij door de grond had willen zakken, was het de avond van 9 oktober 2019.

DIE BEWUSTE AVOND

NLDS, game 5. De Los Angeles Dodgers moeten all-in tegen de Washington Nationals. In het eigen Dodger Stadium hebben de manschappen van manager Dave Roberts de wedstrijd vanaf de eerste pitch onder controle. Een vroege two-run-homer van Max Muncy, een homerun van Kike Hernandez in de daaropvolgende inning en een waanzinnig sterke Walker Buehler dragen de ploeg. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht voor The Boys in Blue.
Na het optreden van Buehler kiest Roberts in de zevende inning niet voor setup man Kenta Maeda, maar voor ace Clayton Kershaw. De starter, met een 4.32 ERA in 30 postseason-optredens (24 starts, zes relief) niet bepaald dezelfde grote man als in het reguliere seizoen, moet de boel dichthouden. Het was geen onverwachte beslissing. Het ging tenslotte in de media al dagen over een eventuele reliefbeurt voor de linkshandige werper en zijn matige track record. Toch begint Kershaw sterk, want met drie opeenvolgende strikes mag right-fielder Adam Eaton weer rechtsomkeert richting de bank maken. Dan komt die allesbepalende achtste inning.

HET BLIJVENDE LITTEKEN

Hij loopt de heuvel op en trekt de klep van zijn pet iets naar beneden. Anthony Rendon stapt het slagperk in. Catcher Will Smith geeft aan: fastball, midden-onderin de zone. Clayton gaat staan, zoals hij dat bij elke pitch doet. De armen boven het lichaam, dan naar het lichaam toe bewegen en een seconde lang de volle focus pakken. Met een vloeiende beweging vuurt hij de bal richting zijn catcher. “Rendon in the air to left, Taylor goes back to the wall and it’s gone!“. 2-3.

 
De volgende slagman is rookie-fenomeen Juan Soto. Kershaw stapt opnieuw de heuvel op en trekt zijn pet wederom strak op zijn hoofd. Altijd dezelfde routine. Weer een pitch richting thuis. Zodra Soto de bal raakt, weet Kershaw genoeg: hij heeft de voorsprong weggegeven. De normaal zo zelfverzekerde werper kijkt om zich heen als een hert in de koplampen van een snel naderende auto.

Hij zakt door zijn knieën, neemt zijn pet af en strijkt verdwaasd door zijn haren. “What the F”. Je hoeft geen ervaren liplezer te zijn om te kunnen ontdekken wat er over de lippen van Kershaw rolt. De weg naar de Dodgers dugout lijkt er één die eeuwig duurt. Het eerste shot na de commercial break van MLB.TV zegt meer dan duizend woorden. Verslagenheid. Kershaw is KO.

“EVERYTHING I DO IS FOR THE THING I LOVE THE MOST IN LIFE: BASEBALL”

Het is nu bijna een jaar later, augustus 2020. Terwijl de wereld met het COVID-19-virus vecht, worstelt Kershaw met blessures. De ace stond bovenaan de lijst om op Opening Day zijn repertoire aan pitches af te vuren op de line-up van opponent San Francisco Giants, maar een blessure aan zijn onderrug gooide roet in het eten. De lefty is wederom uitgeschakeld.
Op sociale media brandden discussies los over de betrouwbaarheid en fysieke gesteldheid van Kershaw. Is hij nog wel in staat om mee te komen in de Major League? Is hij over zijn top heen? Heeft de wedstrijd tegen de Nationals zo’n diepe kras in zijn vertrouwen gemaakt dat hij niet meer op niveau gaat komen?

HET EINDE VAN EEN TIJDPERK?

In een artikel op The Athletic werden recent de aces in de Major League door een panel van twintig kenners uit de honkbalwereld uitgebreid onder de loep genomen. Vervolgens werden de pitchers aan de hand van een aantal criteria, waaronder het vergaren van stemmen en de statistieken van het vorige seizoen, ingedeeld.
In de eerste categorie de namen die volgens het panel buiten kijf staan: Gerrit Cole, Jacob de Grom, Max Scherzer — die de voorkeur krijgt boven teamgenoot Stephen Strasburg — en Justin Verlander. Allevier kregen zij het maximaal aantal punten toebedeeld door de twintig kenners, unaniem. Kort daaronder een rijtje namen met onder andere Walker Buehler, Stephen Strasburg, Jack Flaherty, Blake Snell en Shane Bieber, die het seizoen 2020 ook weer fantastisch is begonnen met een ERA van 1.76, 43 strikeouts en een WHIP van 0.76.

Buiten de top vijftien

Clayton Kershaw vinden we terug op plek achttien in de lijst. Achttien, u leest het goed. Eén van de beste pitchers in de afgelopen twintig jaar is niet eens in de top vijftien terug te vinden.
De stemmen voor Kersh liepen sterk uiteen; van absolute ace tot een regular guy. Op basis van zijn verleden is hij een onaantastbare ace, maar hem in Game 7 van de World Series op de heuvel zetten werd sterk in twijfel getrokken. Een verminderde fastball — 90 mph ten opzichte van 94 mph in zijn gloriejaren– en een serie aan rugblessures de afgelopen seizoenen waren eveneens redenen om Kershaw niet in de top vijftien op te nemen.

EEN CARRIÈRE OM VAN TE WATERTANDEN

Acht keer een All-Star, drie keer de NL Cy Young Award, de NL MVP in 2014. Daarbovenop zijn career-stats met een 2.44 ERA, 1.01 WHIP, en bovendien een H/9 van 6.78 (wat op dit moment de op één na laagste in MLB-geschiedenis is). Z’n career WAR (wins above replacement) van 68.2 is goed voor 118e aller tijden; hoger dan Hall of Famer-werpers Don Drysdale, Bob Feller en Roy Halladay. Hoger dan HoF’ers Willie McCovey, Dave Winfield en Roberto Alomar.
Drie keer voerde Kershaw de league aan in wins, vijf keer in ERA, twee keer in Complete Games (hij heeft er 25!), drie keer in shutouts (15 in z’n carrière) en drie keer in strikeouts. Over K’s gesproken: hij heeft er 2.482, dus de weg naar 3.000 ligt open voor de 32-jarige.

HET HEDEN EN DE TOEKOMST

Resultaten in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, maar dat Kersh in de afgelopen twaalf jaar zijn sporen heeft verdiend, is wel duidelijk. Sterker nog, zelfs als hij een down year heeft, krijgt hij Cy Young stemmen. In 2019 had de lefty het hoogste ERA uit zijn carrière sinds zijn rookie-jaar in 2008. Hoe hoog? 3.03. Hij maakte 28 starts, gooide 189 strikeouts en haalde de All-Star Game.
Dat is dan een minder jaar.
Ondanks alle discussie rondom Kershaw, zijn gezondheid en zijn gesteldheid, is de werper gelukkig weer te bewonderen. Het seizoen is nu een drietal weken oud en Kersh heeft tot nu toe drie keer op de heuvel gestaan. Vooral in de eerste wedstrijd tegen de Arizona Diamondsbacks (5.2 IP, 3 H, 0 R, 0 BB, 6 K) en het derde duel tegen stadgenoot Angels (7.0 IP, 1 H, 1 R, 2 BB, 6 K) zagen we weer een glimp van de oude Kershaw terug. Het zal de honkballiefhebber goed doen, want de rek is er bij de ‘one of the best ever’ nog niet uit, wat er ook wordt gezegd.

(Coverfoto: Marcio Jose Sanchez / The Associated Press)